Friday, May 15, 2009

మా సరిగంగ స్నానాలు.

మా పెళ్ళైన మొదటి సంవత్సరం మా అత్తగారు మాతో శివరాత్రికి గోదావరి నదిలో సరిగంగ స్నానాలు చేయించాలని తెగ సంబరపడి మమ్మల్ని రాజమండ్రి రమ్మని పిలిచారు. ఇద్దరం కలసి బయలుదేరే వీలులేక నేను వరంగల్ లో రైలు ఎక్కి ఆయనని విజయవాడలో కలిసి ఇద్దరం రాజమండ్రి వెళ్ళాలని అనుకున్నాము. ఇంతవరకు బాగానే వుంది.......నేను వరంగల్ లో రైలెక్కి బెర్త్ చూసుకుని ఎక్కి పడుకున్నాను, నిద్రపట్టేసింది ఎప్పుడు విజయవాడ వచ్చిందో తెలియలేదు. ఆయన అచివర నుండి ఈచివరి వరకు రైలంతా వెతికి చివరికి ఎక్కి కూర్చున్నారు.
నాకు బండి కొద్దిక్షణాలలో బయలుదేరుతుంది అనగా మెలుకువ వచ్చి, మావారి కోసం వెతికి ఆయన బహుశా ఈ బండి ఎక్కివుండరు అనుకుని క్రిందికి దిగి ప్లాట్ ఫారం మీద నేను ఆయనకోసం వెతుకుతుంటే..... ట్రైన్ బయలుదేరి చివరి బోగీ ప్లాట్ ఫారం వీడే సమయానికి ఆయన బోగీలో నన్ను వెతుకుతూ కనిపించారు, ఆయన నన్ను చూడలేదు నేను ఎక్కలేను.......ఎందుకని అనుకుంటున్నారా!!!..... రైలుబండి అప్పుడే మేల్కోని ఊపందుకుంది మరి. సమయం అర్థరాత్రి ఒంటిగంట కొట్టింది. ఏమి చేయాలో అని ఆలోచిస్తూ స్టేషన్ మాస్టర్ ని వేరే ట్రైన్ వుందేమో అని అడగడానికి వెళ్ళిన నాకు, తెల్లారేవరకు ట్రైన్ లేదని మీవారికి ఏలూరు స్టేషన్ లో మీరు ఇక్కడ వున్నట్టు మెసేజ్ అందించగలమని సలహా ఇచ్చారు. చేసేది లేక ఇలాగైనా ఆయనకి కాస్త టెన్షన్ తగ్గిద్దామని అనౌన్స్ చేయమ
న్నాను....అలా స్టేషన్ మాస్టర్ గారు సహాయం చేసి పుణ్యం కట్టుకున్నారు.
అనౌన్స్మెంట్ విన్న ఆయన ఏలూరు నుండి బయలుదేరి విజయవాడ వచ్చేసరికి ఉదయం నాలుగు గంటలు. మేము కలసి మళ్ళీ రైలెక్కి రాజమండ్రి ఇంటికి చేరుకునేసరికి...... అందరూ స్నానాలు చేసి ఇంటికి వచ్చి ఈసారి వీళ్ళు ఏ సాహాసకార్యం వెలగబెట్టారో అని ఎదురు చూస్తున్నారు......వాళ్ళ ఎదురుచూపులని నేను వమ్ము కానిస్తానా చెప్పండి!!!

Tuesday, May 12, 2009

థ్రిల్...

నేను వరంగల్ బ్యాంక్, మావారు విజయవాడలో ఉద్యోగం చేస్తున్న రోజులు.... వీలు చూసుకుని ఆయన వచ్చేవారు. ఎప్పుడూ ఆయనే ఎందుకు, ఈసారి నేను వెళ్ళి ఆశ్చర్యపరుద్దాం అనుకుని ఆఫీసులో పరిమిషన్ తీసుకుని బయలుదేరి విజయవాడ చేరుకునేసరికి రాత్రి ఎనిమిది గంటలైయింది. ఆయన రూంలో కనిపించక పోయేసరికి నాకు సగం నీరసం వచ్చింది, మావారు ఆరోజు సాయంత్రమే వరంగల్ బస్సెక్కారని తెలిసిన నాకు.....పూర్తిగా..... ఏమని చెప్పను!!! ఈసురోమంటూ బస్ట్సాండ్ కి వచ్చి బస్సెక్కి చతికిలపడి వరంగల్ చేరుకునే సరికి ఉదయం 5గంటలు. నా రూమ్మేట్ ఎక్కడికి వెళ్ళావు మీవారూ నేను ఎంత కంగారు పడ్డామో తెలుసా అంటూ నాలుగు చివాట్లు పెట్టింది. దానికి నేను విజయవాడ వెళ్ళి ఆయనను థ్రిల్ పరుద్దామనుకున్న విషయము చెబితే జాలిగా నావైపుచూసి... ఎవరిని థ్రిల్ చేసావు అని అడిగింది.
ఇంక ఆయన సంగతి వేరేచెప్పలా చెప్పండి!! నీకు ఎందుకొచ్చిన ఈ థ్రిల్ పాట్లు చెప్పు అంటూ మెత్తగా మందలించారు.
అది మొదలు మేమిద్దరము ఒకే ఊరుకి బదిలీ అయి కలసివున్న ఎక్కడికి వెళ్ళిన ఒకరికొకరం చెప్పుకోకుండా వెళ్ళం...